ชีวิตลิขิตเอง อยากเป็นอะไรอยากทำอะไร
เครียดไปก็เท่านั้น ไม่มีใครช่วยเราได้
นอกจากตัวเองช่วยตัวเอง
การเมืองเป็นเรื่องวิกฤติศรัทธา
ไร้ความน่าเชื่อถือ
รัฐสวัสดิการก็ห่วยแตก
อยากจะแจกก็มีเงื่อนงำ
ใครมีบ้านต่างจังหวัด กลับบ้านนอกก่อน ดำน้ำหาหอยหาปูอยู่แบบสมถะไปก่อน
นอนเร็วตื่นไว เหมือนไก่บ้าน
ขันตอนเช้า แล้วก็คุ้ยเขี่ยหาอาหารประทังชีวิตกันไป ชีวิตนี้คงไม่สิ้นไร้ไม้ตอก
บอกกับตัวเองเสมอ เสือกเกิดมาจน
ต้องดิ้นรนอยู่กับสังคมถ่างขา
รวยกระจุก/จนกระจาย
เราดันเลือกผิด สังกัดฝั่งจนกระจาย
สวรรค์ไม่ได้เบี่ยง แต่สวรรค์ลำเอียง
มีเพียงคำว่า “สู้”
อ้าว!!!เป็นกำลังใจให้กัน “สู้โว้ย”
Comments