เมื่อเร็วๆนี้  “อาจารย์แขก รือเสาะ” ฆราวาสจอมขมังเวทย์ ที่ปรึกษาการจัดสร้าง พระขุนแผนพลายแก้วมหาเศรษฐี และลูกอมสะกดพลายแก้วมหาเศรษฐี ที่จัดสร้างโดยคัมภีร์นิวส์ 

อาจารย์อนุชา ทรงศิริ ได้สัมภาษณ์ อาจารย์แขก รือเสาะ มีข้อความดังนี้ 

อ.แขก : ลูกสะกดกับลูกอมมันต่างกัน ทำให้ดูว่าลูกสะกดมันทำได้นะ แต่ด้วยที่การเป็นลูกสะกดก็จะมีเงื่อนไขในการเข้าที่ว่าเป็นเครื่องรางลูกสะกดอีกประเภทหนึ่ง 

อ.อนุชา : แต่งานชิ้นนี้เป็นงานที่อาจารย์แขกรังสรรค์ขึ้นมา เพราะปกติถ้าเป็นลูกอมจะไม่มีหน้ากาก จะไม่มีโลหะ แต่รุ่นนี้มีโลหะก็คือเป็นหน้ากากนั่นแหละ แล้วก็เป็นความแปลกเพราะปกติลูกอมจะไม่ค่อยใส่กันเพราะว่า หนึ่งคือเพิ่มขั้นตอนเพิ่มความยาก

อ.แขก : เพราะจะต้องเอาโลหะไปปั้นขึ้นรูปก่อนและต้องใหญ่กว่าลูกอม หรือใหญ่กว่าลูกสะกดด้วย ไม่งั้นจะใส่ไม่ได้ใหญ่มากก็ไม่ได้ต้องพอดีดี พอโลหะหดมันไม่เรียบก็จะหลุด เหมือนงานไร้ฝีมือ 

อ.อนุชา : อาจารย์แขก จึงดูแลตรงนี้และข้อสำคัญด้านหลังใส่คำว่า มหาเศรษฐีไปด้วยและโค้งรับกับลูกอมยิ่งยากเข้าไปอีก

อ.แขก : มีคำว่ามหาเศรษฐีและตอกเลขตอกโค้ดมีจิ้มเลขจิ้มโค้ดเหมือนเดิม แล้วสิ่งสำคัญ ถ้าปกติเป็นเนื้อผง เค้าจะไม่มีกริ่ง อันนี้ยิ่งยากหนักเข้าไปอีก

อ.อนุชา : อาจารย์แขก ทำมีกริ่งทุกลูก ที่รู้ๆเนี่ย ทุกลูกมีกริ่ง ไม่ใช่แค่อันที่มีหน้ากาก

อ.แขก : มันคือลูกสะกดก็เหมือนกับปรอทกรอ ที่มีเสียงเขย่าเตือนภัยเขาพกไว้เนี่ย พวกเครื่องรางของขลังเค้าไม่รู้หรอกเมื่อไหร่ดีเมื่อไหร่ร้าย เราไม่รู้ว่าเรา จะเจอสิ่งดีหรือสิ่งร้ายเราไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่เราทำสิ่งนี้ขึ้นมาเพื่อเตือนภัยถึงเตือนในสิ่งที่กำลังจะเกิด 

อ.แขก: อยู่ๆเราไม่ได้ขยับแต่มีเสียงเกิดขึ้นในตัวลูกมันลั่นขึ้นมาเอง เราก็จะรู้เลยว่ามันต้องมีอะไรมันเป็นของเตือนภัย แต่ไม่ใช่ว่า เอาของอะไรใส่ไปก็ได้นะ 

“ผมทำละเอียดมากทุกขั้นตอน มีความหมายทุกขั้นตอน วันนี้เราจะมาเปิดเผยความลับสวรรค์ หลายหลายคนตั้งหน้าตั้งตารอ แล้วค่อยขยับอย่างอื่น สรุปเรา จะเรียกมันว่าลูกอมลูกสะกดก็แล้วกัน เพราะมันเป็นทั้งลูกอมลูกสะกดที่เราสร้างขึ้นเนี่ย ผมทำตามตำราโบราณและพยายามทำไม่ให้ขาดตกบกพร่องทุกอย่าง เพื่อว่าจะไม่ได้ขาดอะไร เพราะคงจะไม่มีรอบสองกับใครใดใดทั้งสิ้น”

อ.แขก : ในการที่ทำแบบนี้ ผมยืนยันว่าทำให้คัมภีร์นิวส์ ครั้งเดียวเท่านั้น เพราะตอนนี้มันสุดแล้ว ถ้าให้สุดกว่านี้คงนึกไม่ออกต้องใส่อะไรลงไป เพราะมันสุดแล้วจริงๆ เรื่องฤกษ์ยามก็สุดแล้ว จะให้ดีกว่านี้คงยาก เรื่องพุทธาภิเษก พระเกจิแต่ละองค์ก็สุดทั้งนั้นเลย มันก็ยังไม่เห็นในจุดที่เราทำซ้ำแล้วสุดได้ ก็ไม่เอาดีกว่า เพราะกว่าจะรวบรวมมวลสารแล้วกลับมาสร้างได้อย่างนี้มันยากแล้ว 

“แล้วก็ในรุ่นของพี่อนุชาเนี่ยใช้ผงกันคราส ที่ผมเก็บไว้เกือบหมดผงกันคราสเป็นวิชาการทำผงกันเรื่องดวงตกเคราะห์หามยามร้ายดวงตกมันจะกันได้ถูกนำมาใส่ในวัตถุมงคลของพี่อนุชานี้เกือบหมด ต้องเบรคไว้ก่อนเพราะถ้าหมดมันทำได้ยาก ต้องเก็บไว้ก่อนเพราะฉะนั้นถ้าทำซ้ำอีกทีจำนวนคงจะไม่เยอะหรอก เพราะงานไม่เอาดีกว่าทำครั้งเดียวให้เป็นตำนาน“

อ.แขก: เจตนาทีแรกผมจะทำจำนวนเท่ากับพระขุนแผนพลายแก้วมหาเศรษฐีเลย แต่อย่างที่บอกที่ทำไม่ได้เพราะมวลสารเราไม่เยอะขนาดนั้นจำนวนเลยต้องลดลง พระขุนแผนเรามีหลายหน้ากากมาก เลยพอลูกอมมันทำจำนวนได้ไม่เยอะ มันก็จะมาทำหน้ากากหลากหลายไม่ได้ ก็เลยต้องตัดสินใจเอาหน้ากากอะไรดีจะมาทำเป็นหน้ากากของลูกสะกด

”ผมก็ตัดสินใจด้วยตัวผมคนเดียวนะไม่เกี่ยวกับพี่อนุชาว่าเราต้องยอมรับการตรงตรง ว่าผมมีความชำนาญในเรื่องนี้มากกว่า ผมก็เลยบอกพี่อนุชาว่า ถ้างั้นผมจะทำหน้ากากเฉพาะเนื้อเหล็กไหลนิลกาฬ เพราะว่าในเคสวิชาผมที่ทำลูกอมครั้งนี้มีหนึ่งวิชาคือดวงตาพยายม ที่เรียกว่าพระกาฬผู้ประหัตประหารทุกสรรพสิ่ง“

อ.แขก:ดวงตาพยายม คือมองไปที่ไหนบรรลัยที่นั่น มันจะเป็นบทหนึ่งอยู่ในคาถาเสกอาวุธของสายวัดหนองโพธิ์ ถ้าทุกคนสังเกตอันนี้คือดวงตาดีดีนี่แหละ แล้วผมเอายันต์หัวใจรุ่นนี้ให้เปรียบเสมือนกับแก้วตาอีกข้าง ตาขาวตาดำในตาของคนเรา ลูกนัยน์ตาสีดำข้างนอกเปรียบเสมือนตาขาวยันต์ก็เปรียบเสมือนแก้วตาที่เป็นโฟกัสการมองก็ด้วยการทำเป็นนัยน์ตาพยายมพระกาฬ คำว่าเหล็กไหลนิลกาฬมันก็คล้องกัน ผมก็เลยเลือกให้มันมีเฉพาะหน้ากากเหล็กไหลนิลกาฬอย่างเดียวนี่แหละคือเหตุผล